İnceleme: Uncanny Avengers: Apocalypse İkizleri

Yine kapandığını sandığımız defterler de açılıyor. Wonder
Man ve Scarlet Witch aşkı gibi. Ya da ilk ciltten beri Scarlet Witch, Rogue’nin
yüzüne sürekli babasıyla olan eski ilişkisini vurup duruyor. Aslına bakarsanız
bunlar çok eski hikayeler, bundan sonra da Scarlet Witch ve Rogue çok kez yan
yana geldiler, ancak Remender ne yapıp edip Charles Xavier’in ölümünden sonra,
özellikle iki karakterin birbirine karşı ‘’aslında varolan’’
derin bir kini gün yüzüne çıkarıyor. Yine Captain America’nın en eski
düşmanlarından Hydra’yı da kısa bir sekansta da olsa görüyoruz. Aslına
bakılırsa, Uncanny Avengers ile Rick Remender, uzun zamandır bir şekilde
karşımıza çıkan ama parlak günleri geride kalmış o eski kahramanların,
düşmanları bir kez daha karşımıza çıkarıyor diyebiliriz. Mesela Sunfire’yi uzun
zamandır bu denli aktif ve görkemli panellerde görmemiştik,  Havok’un bu kadar etkin olabileceğini çoktan
unutmuştuk, Apocalypse’nin önemini belki de bu kadar iyi kavrayamamıştık. İşte
Rick Remender’i eski okuyucunun gözünde yıldızlaştıracak şey bu.

Tabii hikaye kendi içinde de ilerliyor. Geçtiğimiz sayılarda
gerçekleşen mutant kıyımı, kahramanların gündeminden düşmüş değil. Özellikle
Red Skull’un bu hareketinden sonra, eylemler bireysel bazda da devam ediyor,
yani mutantlar öldürülmeye devam ediyor. Yani Dünya iki uç noktaya ayrılmış
durumda, mutantlar tarafı ve insanlar tarafı. İki tarafın da radikalleri
eylemlerini gerçekleştirirken bizim ‘’zoraki’’ dostlarımız, yani
Avengers takımı da kendi içlerinde bölünüyorlar. İlk başta Havok’un, Grim
Reaper’ı öldürmesinden dolayı Rogue’u sahalardan bir süreliğine çekmek
istemesiyle başlayan bölünme, ilerleyen sayfalarda çığa çıkan sırlarla beraber
Captain America ve Wolverine bölünmesiyle nihayete eriyor. Kısacası her üç
tarafta da herkes radikalleşip, kendi uç noktalarına çekiliyorlar; ufuktaysa
insan-mutant savaşı var. Tabii tüm bunlardan bağımsız olarak bir de Wonder Man
var, kendisi Gandhi’nin metodunu örnek almış ve şiddete karşı tavır almış bir
durumda. Öyle ki, sahada düşmanla çatışılırken bile bu görüşünden asla
vazgeçmiyor. Peki tüm bunlar nereye bağlanacak? Yani birbirinden farklı bu uç
noktalar, nerede birleşecek ve tutumlarından sıyrılacaklar? Şu an için gelinen
bu nokta güzel, ancak Rick Remender mutlaka bunu bir sonuca bağlamalı. Sonuç
dediysek de, mesela Wonder Man bu sayılarda da gördüğümüz tüm zorlamalara
rağmen boyun eğmeyip, sonunda da ‘’şiddetten başka çare yokmuş’’
tarzında bir düşünsel sonuca varırsa, açıkçası bunu pek de başarılı bir sonuç
olarak kabul etmek mümkün olmayacaktır. İşin ucunda bu kadar radikalleşmeyi bir
yere bağlayamamak da var, onu da okuyup göreceğiz.

Ortada bir Apocalypse olma durumu varsa, ‘’Dört Atlı’’
olmaması zaten düşünülemez. Fakat bizim bildiğimiz ‘’Mahşerin Dört
Atlısı’’ iken ikizlerinki ‘’Ölümün Dört Atlısı’’ oluyor.
Tam da isimlerine yakışır şekilde de bu kişiler, dört ölüden seçiliyor; Banshee,
Grim Reaper, Sentry ve Daken. Aslında Grim Reaper dışında hepsi sürpriz oldu
diyebilirim. Aslında Ölümün Dört Atlısının ana fikrini duyunca ve Wolverine’in
birdenbire Daken ile olan son karşılaşmasını hatırlayınca, o da tahmin
edilebilir oluyor diyebiliriz. Ancak Kuşatma hikayesinde ölen
Sentry’i tekrar görmek iyi oldu, çünkü son halleriyle Sentry, çok da hakkı
verilmeden ve kısa sürede ayrılmış, değişik bir hikayesi olan karakterdi. Büyük
ihtimalle Remender bu karakterin hakkını teslim edecek. Daken ise babasından
ölümünün intikamını alırken, belki Wolverine’i daha derin iç hesaplaşmalarda
görebiliriz. Zaten ikizlerin genel nefretini toplamış olan Wolverine,
hikayenin  bundan sonraki kısmında daha
etkin olacaktır muhtemelen.

Söz konusu Rick Remender olunca, eleştiriler ve mesajları
görmezden gelemeyiz; ki birçok okuyucu için de bunun bir okuma zevki yarattığı
da bir gerçek. Mesela eğitim odasında Scaret Witch ile Rogue arasında
gerçekleşen karşılıklı atışmada ‘’Hayır, bir insanın kontrolünde olmayan
doğum şartlarına göre birbirimizi sınıflandırmamamız gerektiğini düşünüyorum.’’
diyen Scarlet Witch bir tartışmanın fitilini ateşleyince, eğitim boyu süren
tartışmanın özünde insanı insan –mutantı mutant ya da Dünyalıyı Dünyalı-
olarak ne ve kimlerden değil kişi olarak ne yaptıklarıyla değerlendirilmesi
argümanı tartışılıyor. Bu tartışma güzel, fakat savunulan argümanların
taraflarında insan-mutant işbirliğinin ve birlikteliğinin gereklerini en koyu
savunan taraf Scarlet Witch olunca ve Rogue’u da daha mutant taraftarı –asimile
edilmeye çalışılan mutant kültürü vurgusu yapıyor örneğin- olarak görünce, tabii
ki bu değişimin sonuçlarını merak ediyoruz. Bir önceki incelemede de
bahsetmiştim, kimi zaman kahramanların kimi zaman da düşmanların ağzından
eleştiriler yapıldığını görüyoruz, işte bu sefer de Ozymandias’ın
düşüncelerinde Amerika’ya dönük olduğunu düşündüğüm, fakat Captain America’nın
kişiliği üzerinden yapılan bir eleştiri duyuyoruz; ‘’Sonumuzu getirmeye
niyetli bir Dünyada mutantların karşı karşıya olduğu tehlikeleri bilmiyor. Çocukluğumuzdan
beri tek başımıza yüzleştiğimiz tehlikeleri. Captain America neredeydi? Kendi kendisini
ahlak abidesi ilan eden o zaman neredeydi? Aynı sahtekar ilkel çağlara ait
ahlak anlayışını Dünyayı kurtarmanın üzerinde tutuyor… Captain America için hayat
kurtarmaktan daha önemli olan ne? Haklı çıkmak.’’ Yıllar yılı Dünyaya demokrasiyi
yaymak için elinden geleni yapan ve sırf bunu yaptığı için haklı olduğunu
iddia eden Amerikan siyaseti için ne kadar da ince yapılmış bir eleştiri değil
mi? Bunu bir kenara bırakalım, sadece çizgi roman ekseninde Captain America’ya
yapılmış bir eleştiri olsa bile oldukça doğru bir eleştiri. Captain America’nın,
kim ne derse desin, haklı olmaya çalışmak gibi bir huyu var, eylemlerinin hep
bir haklılığı olduğu kanaatinde. Mesela Captain America: Civil War filminde de
bu ince eleştiriyi duymuştuk, Spider Man Captain America’ya savaş esnasında ne diyordu?
‘’Her zaman haklı olduğunuzu düşünüyormuşsunuz, o yüzden tehlikeliymişsiniz.’’