Şubat 2015’te Spider-Man’in MCU’ya katılacağında ne kadar mutlu olduğumu hala çok net hatırlayabiliyorum. Yolda Russo kardeşlerin çekeceği bir Civil War filmi vardı, Kevin Feige Spider-Man’in bu sefer gerçekten liseli bir çocuk olarak izleyicilere sunulacağını söylüyordu ve biz de sonunda tam olarak istediğimiz Spider-Man ve Peter Parker’a beyaz perde de kavuşacağımızı düşünüyorduk. Nitekim öyle de oldu. Civil War’daki iki sahnesinde de hem Peter Parker, hem de Spider-Man çizgi roman sayfalarından fırlamış gibiydi.
Öncelikle kimliği konusunda çok korumacıydı, Tony’nin kanıtlarla onun Spider-Man olduğunu belirtmesine rağmen bir süre karşı çıktı. Üzerindeki sorumluluk duygusunu Tony ile olan konuşmasından net bir şekilde ifade edebiliyordu, Ben Parker’ın ölümünün üzerindeki etkisini az çok hissettirebiliyordu seyirciye. Yapabildiği kadarını yapmaya çalıştığını söylüyordu, mahallemizin dostuydu, yapabileceklerinden ödün vermiyordu, elinden geleni yapıyordu. Ayrıca Tony’e karşı bile herhangi bir hayranlık beslemiyordu. Çok zekiydi, çok da mantıklıydı ve yaşına göre gayet olgundu. Fakat sosyal bir çocuk olmadığı her halinden belliydi. Yani anlayacağınız harika bir Peter Parker uyarlamasıyla karşı karşıyaydık Civil War’da.
Peter’ı bir yana bırakıp işin Spider-Man tarafına gelince de, havaalanı sahnesinde gördüğümüz Spider-Man olması gereken kadar güçlüydü. Winter Soldier’ın metal kolunu tek eliyle durdurabiliyor, Steve Rogers’ı teke tekte zorlayabiliyordu. Bunlardan daha da önemlisi, en sonunda olması gereken kadar geveze bir Spidey izliyorduk. Kavga ederken yaptığı saçma espriler, boş konuşmalar, hepsi mevcuttu bu versiyonunda. Bunların hepsini görünce, filmin sadece otuz dakikalık bir kısmında Spider-Man görmüş olmamıza rağmen sinemada ağzımızın suyunu akıtmıştı. Russo biraderler bize muhteşem bir Spider-Man izletmişlerdi, beklentilerin bile çok üstündeydi. Çizgi romanlardan çıkıp filme dahil olmuştu adeta.
Bütün bunlar tabii ki çok geride kaldı. Vulture’ın yeraltı operasyonunu indirdi, Titan’da Thanos ile kapıştı, evreni kurtardı ve kahramanını kaybetti. Peki şu an elimizdeki Spider-Man’e baktığımızda biraz önce saydıklarımı görebiliyor muyuz? Maalesef hayır. Özellikle Jon Watts’ın yönettiği Homecoming ve Far From Home filmlerindeki Peter asla Civil War’daki 14 yaşındaki çocuk kadar olgun değil. Hatta Homecoming’deki halinin Far From Home’dan daha olgun olduğunu söylemek mümkün. Bunun ilk sebebi sorumluluklarından kaçıyor olması. Çocuğa dünyanın yok olabileceğini söylüyorlar ama o Thor’u, Captain Marvel’ı falan çağırmalarını, hoşlandığı kızla takılmak istediğini söylüyor. Bizim bildiğimiz Spider-Man öleceğini de bilse kendisini riske atar, savaşmaktan da asla kaçmazdı. Nitekim Infinity War’da da uzaya giden gemiye gizlice girmesi de bunun bir örneğiydi. Defalarca birilerini kurtarmak için MJ’i üzmüş bir karakterden bahsediyoruz, kıza açılmak için dünyanın yok olmasına karşı savaşmaya göz yumması çok alakasız. Civil War, Homecoming, Infinity War ve Endgame’deki olayları yaşadığını gördükten sonra daha da olgunlaşması lazımdı, tam tersi değil.
Bunların üstüne de her filmde birilerine hayranlık duyuyor. Zaten Spider-Man’i yan sanayi Iron Man’e dönüştürmeleri yetmemiş gibi, şimdi de Mysterio hayranı yaptılar çocuğu filmde. Spider-Man kimseye bu tarz hayran olmaz, sorumluluktan asla kaçmaz ve kimseye Far From Home’daki gibi rahatlıkta yüzünü göstermezdi. İki filmdir kimliğini öğrenenlerin haddi hesabı yok. Tanımadığı Mysterio ile tanışmaya bile maskesini takmadan gitti son filmde. Halbuki Spider-Man her zaman Peter kimliği ve kahraman kimliği arasında sıkışıp kalmış bir kahraman, bu yüzden de Peter olarak hiçbir zaman istediği tarzda bir hayat yaşayamamıştır. Kimliğinin açığa çıkması sonucu Mary Jane’le olan evliliğini feda etmek zorunda kalmış bir karakter bu, özellikle bu kimlik işini bir şekilde düzeltmezlerse MCU Spider-Man’inin gidişatının düzeleceğini düşünmüyorum. Far From Home’un jenerik sonrası yaşanan malum sahnenin yaşanmasının sebebi her filmde sanki kimliği gizli değilmiş gibi dolaşması.
Bir başka konu da karakter gelişimi. Neden bilmiyorum, iki solo filminde de Iron Man’in gölgesinde kalan bir Spider-Man gördük. İlk filmde kostümüne yapay zeka eklendi, bu filmde de odak noktasını Tony’nin gözlüğü yaptılar. Düşmanları Tony ile ilişkilendirdiler, halbuki Spider-Man gibi Batman ile birlikte çizgi romanların en sağlam baş kötü galerisine sahip bir karakterin bunlara ihtiyacı yok, tüm zamanların gelmiş geçmiş en çok sevilen kahramanından bahsediyoruz. Olayları bu kadar Iron Man ile ilişkilendirmek de Peter’ın karakter gelişimini saçma sapan bir durumu getirdi. Civil War’dan sonra Homecoming’de Tony Stark ve onun teknolojisi olmadan da kendi ayakları üzerinde durabilen bir Spider-Man ekrana yansıttılar ve belli bir karakter inşa ettiler. Far From Home’da ise neden tekrar sıfırdan bir karakter gelişimi hikayesi izliyoruz bunu anlayabilmiş değilim. Homecoming’de bir olay olsa da şehri korusam diye bekleyen, Infinity War’da yardım etmek için uzaya gidip Thanos ile savaşan, Endgame’de evrenin kaderini belirleyecek eldiveni taşıyan bir karakterin gelişimini sıfırdan başlattılar adeta. Şimdi siz Far From Home’da bu karaktere dünyayı korumak yerine bir kızla gezmeyi tercih ettirirseniz, kendi geliştirdiğiniz karakteri kendiniz altüst etmiş olursunuz. Bunlar yetmezmiş gibi bir de Iron Man’in gölgesinden çıkartmaya çalıştığınız karaktere Iron Man teknolojisiyle kostüm yaptırıyorsunuz. Halbuki Homecoming’de Iron Man teknolojisi olmadan da kendi ayakları üzerinde durabilen bir Spider-Man ortaya çıkarmıştınız. Bunun nasıl bir mantığı var, nasıl bir düşünceyle yola çıktılar anlamak çok zor. Far From Home, Homecoming’in attığı birçok adıma ters düşüyor.
Spider-Man özellikle solo filmleri itibariyle çok da iyi gitmiyor. Sony ve Marvel anlaşması ne kadar devam edecek bilmiyoruz ama eğer böyle devam edecekse belki de devam etmemesi daha da iyidir. Düzelmesi içinse yapacakları şey çok zor değil, Civil War’daki yarım saatlik kısmı izlesinler. Nasıl harika bir Peter Parker ve Spider-Man izletebilirler görsünler ve mutlaka Spidey’i diğer Marvel kahramanlarıyla team-up yaptırmaktan vazgeçsinler, Spider-Man’i başka kahramanlarla izlemek de keyiflidir, ama tek başına mücadelesini görmek ayrı bir keyiftir. Umarım bundan sonra Iron Man’in veya SHIELD’in içinde bulunmadığı, Peter’ın sorumluluktan kaçmadığı ve dövüşürken bol bol konuştuğu, kimliğini ölümüne sakladığı filmler izleriz. Aksi takdirde Tom Holland’ın ortaya koyduğu harika performansa yazık olur.
