Bildiğiniz üzere tüm dünya genelinde bir Covid-19 salgını dolanmakta. Bütün sektörlere etki ederken, çizgi roman şirketlerinin de bu fırtınadan etkilenmeyeceğini beklemezdik zaten. Nitekim, uluslararası çapta çizgi roman dağıtımının baş aktörü Diamond Comics, Amerikan hükumetinin çizgi roman dükkanlarının da kapatılmasına yol açan bir dizi önlem kararlarının ardından, ikinci bir habere kadar çizgi roman dağıtımını durduracağını açıkladı. Haliyle tüm çizgi roman şirketleri işleri durdurdu.
Böylece bu hafta hiçbir çizgi roman yayınlanmadı. Dahası, sıradaki çizgi romanların ne zaman yayınlanacağına dair de bir fikrimiz yok. Şirketler çizgi romanları sadece dijital üzerinden yayınlamak istemiyorlar, dolayısıyla pandemi ne kadar sürerse çizgi romansız haftalar da o kadar artacağa benziyor.
Çizgi romanların olmadığı bir haftada yapılacak en iyi şey eskileri kurcalamak tabii. Ben de uzun zamandır okumak istediğim Black Hammer serisini okudum bu süre zarfında.
Black Hammer, Dark Horse’un yayınladığı bir süper kahraman evreni bir bakıma. Serinin başındaki isimler Jeff Lemire ve Dean Ormston. Lemire son 5-6 yılın en sükse yapan isimlerinden birisi. Her ne kadar son aylarda biraz sakinlemiş olsa da birkaç senedir aynı anda tonlarca seri yazarak bizi afallatmayı bir güzel başarıyordu. Black Hammer’ı da bu süre zarfında geleceği ve geçmişi olan bir evren kurgulayarak oluşturdu.
Hikaye kısacası, bir düşmanla savaşın sonunda bilinmeyen bir kasabaya hapsolan ve 10 yıldır buradan kaçmaya çalışan ancak artık pes etmiş, depresif bir süper kahraman grubunun yaşadıklarını anlatıyor. Black Hammer da hepsinin en iyisi. Ancak gelin görün ki bu serinin küçük bir hilesi var: bu karakterlerin hepsini aslında tanıyorsunuz. Marslı bir Savaş Lordu (Martian Warlord) Mark Marz, ‘Zafram’ diye bağırdığında büyücü Zafram’ın güçlerine kavuşarak 10 yaşında bir süper kıza dönüşen Golden Gail, astral dünyada seyahat edebilen, geçmişi ve geleceği aynı anda yaşayabilen Colonel Weird, insansı özelliklere sahip olan robot Talky Walky, 40larda büyük bir süper kahramanken artık yaşlanan ve diğerlerinin yanında sıradan bir insan olan Abraham Slam ve lanetli bir evi kollayan cadı Madame Dragonfly. Tabii bir de sadece kendisinin kaldırabildiği ve yıldırımları kontrol edebildiği çekici yere vurduğunda normal bir insana dönüşebilen Black Hammer’ın kendisi.
Kimin kim olduğunu aşağı yukarı tahmin etmişsinizdir.
Diğer yan karakterler de işin içine girmeye başlayınca tüm dünyanın aslında bir Marvel/DC evreni kırması olduğunun farkına varıyorsunuz. Bu ilk başta güzel geliyor. Bunların yanı sıra karakterlerin depresif ruh halleri oldukça farklı. 10 yaşında bir çocuğun bedenine sıkışmış 60 yaşında bir kadın, türünün yanı sıra cinsel yönelimini de saklamak zorunda kalan bir uzaylı, modern dünyanın süper savaşlarına ayak uyduramayan, ancak içinde bulunduğu dünyadan zevk aldığını diğerlerine söylemekten utanan bir ihtiyarı izlemeye devam ettikçe merakınız artıyor haliyle.
Bir noktaya kadar bu dünyanın da Watchmen evreni gibi, süper kahraman janrını farklı bir dünya algısına çekerek incelemeye almasını bekliyorsunuz. Ama bu olmuyor. Ormston’un Mignolavari tasvirleri de yetmiyor karanlık ve depresif ruh halini yansıtmaya.
Aslına bakılırsa, serinin söylemek istediği bir şey yok. Hikayenin anlatmak istediği bir derdi yok. Bildiğimiz süper dünyayı alıp harmanlayarak farklı bir şekilde yeniden servis ediyor. Konseyi Odin, Mister Miracle, Big Barda ve Inhumanlardan oluşan kozmik bir ekibe, Green Lantern’ın Mjölnirle katıldığını düşünün. Tümünün üzerini çizip Black Hammer yazdığınızda elinize bu seri geliyor. Bir göndermeler deryası anlayacağınız. Okuduğunuz her kare yüzlerce çizgi roman göndermesi dolu. Belki de bu o kadar kötü bir şey değil, sevenleri illa ki olacaktır.
Ama yeni medyanın karşımıza çıkardığı yeni bir anlatım türü var, bunu kabul edelim. Bir 5-10 sene öncesinde ‘selam çakma’ sözü illa ki bir yerlerde karşımıza çıkardı. İzlediğimiz, okuduğumuz her şeyden sonra yorum okumaya geldiğimizde baktığımız şeyin nerelere selam çaktığını yazanlar olurdu. Hatta biz de Çizgi Kafe’de bunu yapıyorduk. Fakat gelin görün ki hem yerli hem yabancı modern tüketim kültüründe ağır ağır içeriklerimizi tamamen ‘göndermeler’ odaklı işlere yöneltmeye başladık gibi geliyor. Youtube videolarından, çekilen dizilere kadar her yerde artık eskisine nazaran daha fazla gönderme var. Eskiden yazılmış içerikler tekrar tekrar cilalanıyor ve orijinalite de yavaş yavaş azalıyor. Herkes aynı aforizmaları kullanıp ya sözlerin sahibiymiş gibi kredi topluyor ya da gönderme yaptığı için.
Bu çizgi romanlarda da fazlasıyla yer bulmaya başladı. Before Watchmen’lerle birlikte en kutsalımız dediğimiz eserler didiklenmeye başlandı, Doomsday Clock gibi serilerle tüm güçlerini orijinal işlere dayayan öyküler, minimum orijinal fikirle, ama parlayan göndermelerle kendilerine yer buldular. Civil War II ve Secret Wars gibi geçmişin revizelerini, güzel dokunuşlarını sevsek de yeni bir öykü tanıtımıyla okuduk nihayetinde. Elbette, bu hikayeler de orijinaldi ama bu hikayeleri bu kadar popüler ve satın alınası kılan şeyler göndermelerdi. Yani endüstri sırtını tamamen ‘selam çakmaya’ dayamaya niyetli.
Black Hammer bu yüzden okuduğum tüm sayılarında buruk bir gönderme yakalama heyacanı yaşattı bana da. Ancak hepsi de bu oldu ne yazık ki. Yine de ilginç bir dünyaydı Lemire’in yarattığı. İşin komiği, en beğendiğim ve orijinal tat aldığım sayı “Black Hammer: Cthu-Louise” sayısıydı ama işe bakın ki bu da devasa bir H.P. Lovecraft göndermesiydi. Dolayısıyla seriyi de hazine avcılığı yapmak siteyen Easter Egg meraklılarına önerebilirim sanırım. Okuma sırası şu şekilde:
- Black Hammer #1-6
- Black Hammer Giant-Sized Annual
- Black Hammer #7-13
- Sherlock Frankenstein & The Legion of Evil: From the World of Black Hammer #1–4
- Cthu-Louise #1
- Doctor Star & The Kingdom of Lost Tomorrows: From the World of Black Hammer #1–4
- Black Hammer: Age of Doom #1–5
- Quantum Age: From the World of Black Hammer #1–6
- Black Hammer: Age of Doom #6-12
- Black Hammer ’45 #1–4
- Black Hammer/Justice League: Hammer of Justice! #1-5
En kısa yoldan nasıl okuyayım diyenler içinse sadece Black Hammer ve Age of Doom serilerini okumanız yeterli diyebilirim.
Gönderme konusu burada bitmeyecek bu arada. Bir sonraki yazıda ilginç bir Spider-Man göndermesini konuşacağız. Hem de iflah olmaz bir katilin suretinde!